یک سجاده خـــــاموش
پهن به سوی مــــاه
کنار شیشه ی ترک دار پنجـــره
صدای کــــــودکی که هیچ وقت نبوده
اما گریه میکند بلــند بلــند
چــــادر گل دار .... مـــــــهر عطر دار
روی یک سجاده خـــــاموش
و باز صدای کودکــــــــــــ
وسوسه ی عجـــــیب عبادت
با یک دل شـــکسته
حـــلقه نمناک ... دور سیاهی چـــشم
باز صدا ی کودکـــــــ
چه آشنا مـــیگرید
او میگرید و عبادت من خــــیس میشود
او میگرید و سجاده خاموش من نم دار میشود
او میگرید قلب من آرام ... آرام ...
آرامـــــــــــــــ میشود
قلـــ ب من آرام میشود و سجاده ام ... روشن
مریمـــــــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
پرسه های دل تنـــگ ، در حوالی تو ... همان تفسیر خوشبختیست
